Στο πέμπτο τεύχος της ετήσιας ελεύθερης έκδοσης της Άνδρου ΕΥΑΝΔΡΟΣ παρουσιάστηκαν οι νησίδες της Άνδρου και τα θαλασσοπούλια που τις χρησιμοποιούν ως καταφύγιο για να φωλιάσουν και να μεγαλώσουν τα μικρά τους.
Νησίδες και θαλασσοπούλια
Οι νησίδες της Άνδρου δεν είναι στέρφα ξερονήσια. Αντίθετα, σφύζουν από ζωή! Τα θαλασσοπούλια βρίσκουν εκεί την απαραίτητη προστασία και απομόνωση για να γεννήσουν τα αυγά τους και να μεγαλώσουν τα μικρά τους.
Στα ανατολικά της Άνδρου αρχές φθινοπώρου
Η μέρα ξεκινά νωρίς πριν καλά καλά ξημερώσει. Κάποιοι έχουν ξυπνήσει εδώ και ώρα και έχουν βγει στο κυνήγι. Αερομαχίες εξελίσσονται μόλις λίγα εκατοστά πάνω από το κύματα. Τα άμοιρα μεταναστευτικά μικρόπουλα που τώρα «προσγειώνονται» στο νησί μετά την ολονύχτια πτήση τους, βρίσκονται αντιμέτωπα με τον εχθρό, που για να τον αποφύγουν ταξίδεψαν νύχτα. Βρισκόμαστε στα ανατολικά της Άνδρου, όπου φωλιάζουν οι Μαυροπετρίτες. Γεράκια που, αν και εντομοφάγα, όταν μεγαλώνουν τα μικρά τους αρχίζουν να κυνηγούν μικρόπουλα σχηματίζοντας ένα πλέγμα πάνω από τη θάλασσα.
Την υπόλοιπη μέρα μπορεί κανείς να τους παρατηρήσει να πετούν πάνω από τις αναβαθμίδες της Άνδρου ή γύρω από τη νησίδα τους και να κυνηγούν έντομα, προσφέροντας εντυπωσιακό θέαμα.
Στα δυτικά της Άνδρου νωρίς την άνοιξη
Κάτω από τους αγκαθωτούς και αδιαπέραστους θάμνους ακούγονται φωνές. Είναι οι νεαροί Θαλασσοκόρακες που περιμένουν τους γονείς τους να επιστρέψουν από το ψάρεμα. Τα ενήλικα βρίσκονται στη θάλασσα και ίσα-ίσα που φαίνονται να κολυμπούν στα ρηχά με τους μακρύς λαιμούς να ξεπροβάλουν από το νερό. Κολυμπούν σε ομάδες, ενώ άλλοι στέκονται ακίνητοι με ανοιχτά φτερά σαν αγάλματα στα βράχια. Τα φτερά τους δεν είναι αδιάβροχα όπως των υπόλοιπων θαλασσοπουλιών, πράγμα που τους επιτρέπει μεν να βουτούν βαθύτερα, αλλά τους υποχρεώνει να τα στεγνώνουν μετά από κάθε βουτιά.
Στα νότια της Άνδρου αρχές καλοκαιριού
Oι Αιγαιόγλαροι ξυπνούν και φροντίζουν τα μικρά τους στις φωλιές που έχουν φτιάξει πάνω στους σχιστόλιθους, με τον φάρο να δεσπόζει στο τοπίο. Λεπτεπίλεπτοι στην όψη – συγκριτικά με τον ξάδερφό τους τον Ασημόγλαρο -, είναι ευαίσθητοι και η όποια ενόχληση μπορεί να τους διώξει από την περιοχή. Η παρουσία τους λοιπόν είναι ένδειξη της γαλήνης και απομόνωσης που προσφέρουν οι νησίδες. Από τις φωλιές τους φωνάζουν με τη χαρακτηριστική στριγκή φωνή τους, ενώ κάποιοι φεύγουν για να ψαρέψουν αφρόψαρα ακροπατώντας πάνω από τη θάλασσα.
Διαβάστε το άρθρο όπως παρουσιάστηκε στο ΕΥΑΝΔΡΟΣ εδώ.